张栻是南宋中兴名相张浚之子。著名理学家和教育家，湖湘学派集大成者。与朱熹、吕祖谦齐名，时称“东南三贤”。官至右文殿修撰。著有《南轩集》。 张栻的古诗词
zuó guò cáo tái tíng qián chá mí shèng kāi yǐ ér zhān tǐ rén hǎi táng hé zhāng jí
昨过漕台庭前茶醾盛开已而詹体仁海棠和章及
yù lì chūn shēn xuě bù rú, shēng xiāng tòu gǔ xuě yīng wú.
玉立春深雪不如，生香透骨雪应无。
mò qiǎn piāo líng zá chén tǔ, fēn fāng liú rù bì lín yú.
莫遣飘零杂尘土，芬芳留入碧琳腴。
