xù jīn tóng xiān rén cí hàn gē
续金铜仙人辞汉歌
hàn huáng ruì yì qiú shén xiān, shén xiān zhī xiào hé máng rán.
汉皇锐意求神仙，神仙之效何茫然。
péng lái ruò shuǐ bù kě dào, qiě lì gōng zhōng chéng lù pán.
蓬莱弱水不可到，且立宫中承露盘。
è cān yù xiè bù kān bǎo, shuí wèi yǒu fāng néng què lǎo.
饿餐玉屑不堪饱，谁谓有方能却老。
rén shēng xiū duǎn shù zài tiān, duō yù wèi bì néng yán nián.
人生修短数在天，多慾未必能延年。
qiū fēng chuī lǎo mào líng shù, nián nián kōng dī jīn jīng lù.
秋风吹老茂陵树，年年空滴金茎露。
jiàn zhāng gōng què suí yān chén, kuài rán yì lì wéi tóng rén.
建章宫阙随烟尘，块然屹立惟铜人。
gōng guān xī lái guǒ hé yì, yī zhāo cí hàn jiāng guī wèi.
宫官西来果何意，一朝辞汉将归魏。
xū jiē tóng rén rú yǒu zhī, kǒu bù néng yán wéi lèi chuí.
吁嗟铜人如有知，口不能言惟泪垂。
zì cóng cáo shì dào shén qì, fù zǐ xiāng chuán yǐ sān shì.
自从曹氏盗神器，父子相传已三世。
hàn gōng gù wù wú yī cún, rǔ dú yóu néng gǎn jiù ēn.
汉宫故物无一存，汝独犹能感旧恩。
qī rán zhào yǐng lín wèi shuǐ, yī zhé tóng rén fú bù qǐ.
凄然照影临渭水，一折铜人扶不起。
níng wèi qì wù wěi dào bàng, bù rěn piāo bó lí gù xiāng.
宁为弃物委道傍，不忍漂泊离故乡。
tiáo tiáo dōng wàng luò chéng lù, huí shǒu cháng ān chóu rì mù.
迢迢东望洛城路，回首长安愁日暮。
cháng ān fán huá fēi xī shí, luò yáng liáo luò shuí fù bēi.
长安繁华非昔时，洛阳寥落谁复悲。
